Category: Gujarati

તારા વિનાનું એ શહેર, જેમાં હતી ભીડ, પણ ભીડમાં હુ એકલી. જેમ આંખ અધૂરી દૃષ્ટિ વિના, તેમ મારી જિંદગી અધૂરી તારા વિના. જેમ હૃદય અધૂરુ

મા છે એક જ શબ્દ, પણ જાણે કે હજાર શબ્દ બરાબર, આ એક જ શબ્દ! મા એટલે મમતાનું બીજું નામ, મા એટલે મીઠાશનું બીજું નામ,

સંબંધો એક એવું ફૂલ છે, જે કાયમ જ મહેકાવે છે! પણ જાણે કેમ? એક ગુંચવાડો થઈ જાય છે આ સંબંધો! પ્રેમ છે પણ પ્રેમની અભિવ્યક્તિ

થઈ ગઈ હતી બસ એક ભૂલ, પણ જાણે કે ફુલ કરમાઈ ગયું! જાણે કે આકાશ ફાટી ગયું! અને કહેવામાં આવ્યું કે, બસ થઈ જ કેમ

આવતી ક્ષણની તો ખબર નથી, તો વિતેલી ક્ષણોનો હિસાબ કેમ રાખવો? ભવિષ્ય આપણા હાથમાં નથી, તો ભુતકાળને હાથમાં કેમ રાખવો? જીવી લે વર્તમાનમાં તુ……! છોડ

આ કવિતા મેં મારા પતિ સુરિલ માટે લખી છે. આજે એનો જન્મદિવસ છે, એ દિવસ પર હું એને આ કવિતા એક ભેટ તરીકે આપવા માગું

આપે છે સુરજ રોશની એના કિરણોથી, કિરણો છે દુર છતાં નજીક. એટલે જ કદાચ, આપણા મન ને રોશની આપતા આપણા સ્વજનો હોય છે દુર છતાં

ઉગે છે સૂર્ય રોજ જ સવાર રૂપે, આથમે છે સૂર્ય રોજ જ સાંજ રૂપે, ઉગશે એ આથમશે અને આથમશે એ ઉગશે જ. છે બંનેનો મહિમા

માંગણીઓ બસ માંગણીઓ, જાણે ચારેકોર એનો જ પવન ફૂંકાયો! બસ બધુ જોઈએ જ છે, પણ આપવું કશુ નથી.   પ્રેમની માંગણી, માન-સન્માનની માંગણી, આ જ

ચંચળ અને અલ્લડ એ તો સદાય હસતી રમતી એ તો માંગણી ફક્ત ગેલ-ગમમત ને મોજની ગેલમાં ગમ્મત ને બસ ગમ્મતમાં ગેલ કરે કૂદાકૂદ અને દોડે

છે દોડાદોડ મૂકી પણ શેની? છે દોડ મંઝિલ તરફ ની. પણ મંઝિલ શું છે? એ તો ના જાણું! છે ઉભા રહેવું પણ ક્યા? લાગી ગયો